Hoewel mijn vader weg was in Nederland en ik in de weekenden vaak bij mijn oom in België was, zag ik mijn vader niet meer zo vaak. De hoop dat ik hem tegen zou komen of wat leuks met hem kon gaan doen hield ik wel vast en hoopte daar ieder weekend weer op. Helaas waren de keren dat ik mijn vader zag, vaak onverantwoord en altijd in een dronken toestand. Zijn drankmisbruik werd ook steeds erger, er was immers geen toezicht en mijn vader had in België eigenlijk niemand die hem erop wees.
Mijn vaders "vrij spel" had als gevolg dat zijn normen en waarden vervaagden en hij beetje bij beetje de controle kwijtraakte, hoewel hij zelf altijd dacht alles onder controle te hebben. Zo ging het drankgebruik op den duur gepaard met crimineel gedrag om zijn verslaving in stand te kunnen houden en te bekostigen. Eén van deze gebeurtenissen zal ik jullie vandaag vertellen..
Het was weekend en zoals eigenlijk ieder weekend, was ik dit keer ook in België. Het was zaterdagmiddag en samen met mijn moeder, oom en nog wat andere familieleden en kennissen, zaten we in het café waar mijn oom boven woonde. Het was die dag erg koud en er was het had die hele week al gesneeuwd. Zoals gewoonlijk vermaakte ik mezelf prima totdat er op het raam van het café werd gebonkt.. Ik keek op en zag daar voor het raam, in de sneeuw, mijn vader staan. Hij gebaarde of ik naar buiten wilde komen omdat hij het café na verschillende vechtpartijen in het verleden niet meer in mocht. Ondanks het stukje angst wat ik ondertussen had opgebouwd voor mijn vader, was ik toch enthousiast om hem te zien en liep dus snel naar buiten. Eenmaal buiten aangekomen gaf ik hem een dikke knuffel en kus maar merkte ik al snel dat hij gedronken had. Ineens viel het me ook op dat hij een korte broek en t-shirt droeg, terwijl de buitentemperatuur onder het vriespunt lag. Een beetje verward en geschrokken vroeg ik aan hem of hij het niet koud had, waarop hij antwoordde dat hij snel liep en het daardoor vanzelf warm kreeg. Mijn vader vroeg of ik even met hem wat wilde gaan drinken zodat we even bij elkaar konden zijn. Ondanks zijn vertoning en gedrag, zei ik hem even te wachten en ben ik binnen naar mijn moeder gelopen om te vragen of ik eventjes mee mocht gaan. Niet geheel gerust, stemde mijn moeder in en gaf me wat geld mee, voor het geval mijn vader niets bij zou hebben.
Na mijn jas te hebben aangetrokken, kwam ik buiten en zag ik dat mijn vader ondertussen een joint aan het draaien was. Ondanks mijn jonge leeftijd wist ik wat hij aan het doen was en gaf ik aan dit niet prettig te vinden, zeker niet wanneer we samen over straat moesten lopen en anderen zouden zien wat hij rookte. Eigenlijk geheel tegen mijn verzoek in, stak hij hem toch aan en zei : "Kom, we gaan wat lopen". Onderweg kan ik mezelf herinneren dat hij veel praatte, maar eigenlijk niets nuttigs had te melden, veelal dronkenpraat en in de slachtofferrol vallen door anderen de schuld te geven van zijn misstappen. Als er mensen meelezen en iemand kennen die alcoholist is, zullen ze dit gedrag vast herkennen!
Na ongeveer een half uur te hebben gelopen, de afgelopen 5 cafés te zijn geweigerd door de misdragingen van mijn vader en ik drinken voor hem had gekocht omdat hij geen geld had, zei ik dat ik terug wilde naar het café met het smoesje dat ik het koud had. Hoe langer ik met mijn vader rondliep, hoe ellendiger ik mezelf voelde. Zijn dronkenpraat, zijn asociale gedrag door met zijn joint overal binnen te lopen en zijn schaamteloosheid hadden mijn energie opgeslurpt en kon het eigenlijk niet meer opbrengen. De hele weg hadden mensen ons nagekeken omdat mijn vader onverzorgd, in zomeroutfit met een joint in zijn hand over straat liep, ik wilde terug naar mijn moeder..
Mijn vader had me teruggebracht naar het café waar ik voor de deur met onrust afscheid nam. Ik gaf hem het overgebleven geld wat ik van mijn moeder had meegekregen en zei : "Alsjeblieft papa, dan kan je eten kopen." Waarop mijn vader me een kus gaf en afscheid nam. Terug binnen in het café voelde ik me verdrietig en verward, ik maakte mezelf zorgen om mijn vader, om zijn gedrag en of hij het niet koud zou hebben.
Een klein kwartiertje ging voorbij wanneer een goede vriendin van mijn moeder binnen komt gelopen en zegt tegen iedereen : "Als ik jullie was, zou ik goed op jullie tassen letten als jullie buiten lopen want er is zojuist een vrouw overvallen hier een paar meter verderop!". Het hele café was in rep en roer omdat de overvallen vrouw ook nog een bekende van velen bleek te zijn. Haar tas was met bruut geweld van haar schouder gerukt, de dader was gevlucht en had haar in shock achtergelaten.
De dag erna kreeg ik van een bekende te horen dat de overvaller van de dag ervoor was opgepakt door de politie. Dit werd mij natuurlijk met een reden verteld. De man die gister de vrouw had overvallen, was mijn vader en de politie had hem opgepakt. Dit was voor mij de eerste ervaring met mijn vader als "crimineel". Mijn vader was alcoholist en ik had het hier zwaar mee, maar nu was mijn vader ineens een overvaller en dat viel nog zwaarder. Als kind van 10 was ik nog nooit in de gevangenis geweest.. Dat is toch een enge plek waar alleen maar slechte mensen wonen? Maar als ik mijn papa wilde zien, zou dat betekenen dat ik toch naar de gevangenis moest om hem te bezoeken..
x Yalisa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten