Nadat mijn vader enkele jaren in Nederland woonde, waren zijn strafvervolgingen in België verjaard en hing er geen gevangenisstraf meer boven zijn hoofd. Dit betekende automatisch dat hij weer de grens over kon en zonder gevaar van aanhouding België kon bezoeken. Vanaf het moment dat mijn vader weer terug België in kon komen, ging het snel bergafwaarts met hem. Hij raakte terug in contact met zijn "foute vrienden van vroeger" en begon steeds meer te drinken en steeds minder thuis te komen.
Er heerste vaak een gespannen sfeer thuis . Mijn moeder had het zwaar met het gedrag van mijn vader. Mijn vader werkte nog wel op het dak maar begon al met drinken voordat hij moest vertrekken in zijn werk bus. Soms kwam hij nachten niet thuis en als hij wel thuiskwam, was dit erg laat, straalbezopen en agressief. Er waren avonden dat mijn vader in het café, niet ver van ons huis vandaan, begon te vechten en alles kort en klein begon te slaan. De eigenaar van het café kwam mijn moeder dan thuis roepen als het weer zo ver was. In die tijd ben niet alleen ik maar vooral mijn moeder er aan onderdoor gegaan.
Dit is een gebeurtenissen uit die tijd, die mij nog erg helder bij staat :
Al vanaf ik een klein meisje ben, ben ik dol op dieren en een echte dierenvriend. Omdat het huwelijk van mijn ouders alles behalve goed liep, mijn moeder daardoor neurotisch het huis begon te poetsen en soms 4 keer per dag stofzuigde en dweilde, mocht ik geen huisdieren hebben zoals een hond. Een hond zou rommel maken en dat zou nog meer stress opleveren. Wat ik wel kreeg was een kanarie en noemde hem Vogel. Ondanks dat een kanarie absoluut geen hond is, was Vogel voor mij wel écht MIJN huisdier en ik hield van hem. Hij kreeg een mooie kooi met een hangende standaard, voor het raam in de woonkamer.
Op een bepaald moment, waarschijnlijk was ik een jaar of 6-7, vond ik het alles behalve prettig om thuis te zijn. Er was zoveel geschreeuw in huis en voelde me vaak angstig. Ik weet nog dat mijn vader weer eens agressief en dronken thuis kwam en alles in huis kapot begon te slaan, waarna hij kwaad vertrok. Kort daarna zit ik in de woonkamer op de bank en wordt ineens onze voorruit ingeslagen. Met een harde klap vliegen alle glasscherven door de kamer. Ook de vogelkooi met Vogel erin viel met een harde klap op de grond. Dit deed mij op dat moment erg veel verdriet en ik weet nog dat ik erg bang was. Zeker te bedenken dat degene die het raam eruit sloeg, mijn papa was..
Eigenlijk als ik terugkijk naar die tijd, was het enige rustmoment voor mij school. Daar had ik lieve vriendinnetjes en kon ik thuis even vergeten. Maar ook op school begonnen de leraren te zien dat er wat mis was thuis. Verschillende juffen hebben vaak met mij gepraat wanneer ze zagen dat het met mij wat minder ging. Het deed me als klein meisje goed om hierover te kunnen praten op school. Maar uiteindelijk moet je als kind toch terug naar huis..
Tot morgen x Yalisa
Heeft Vogel de val overleefd? Ik hoop van wel!Mijn huiskip die ik "Worm" noemde heeft de woedeuitbarsting van mijn vader niet overleefd. Hij hakte haar het hoofd af en legde haar in het midden van ons koertje dat hij speciaal voor deze gelegenheid had leeg gemaakt. Hij schreef een briefje voor me neer dat ik vond toen ik thuis kwam: "Er ligt een kado klaar voor je op de koer". Dus ik ken het gevoel van als kind vriendschap te zoeken, te vinden en te krijgen van een huisdier. Mijn moeder was zwaar alcoholiste en mijn vader reageerde hierop als een tiran... Sommige mensen beseffen gewoonweg niet welke schade ze hun kinderen bezorgen door hun gedrag... Erg is dat! X
BeantwoordenVerwijderenHet spijt me dat je dit hebt mee moeten maken en daarvoor nog meer respect naar jou toe! Wat je vader met Worm deed, moet verschrikkelijk voor je zijn geweest. Mijn Vogel had de val gelukkig wel overleefd en was met de schrik vrijgekomen.
VerwijderenHet is inderdaad triest wat je zegt dat sommige mensen niet beseffen wat we hun kinderen aandoen en welke gevolgen dit kan hebben voor hun toekomst. Ondanks alle gruwel is het goed te weten dat er meer mensen als ons zijn, zo zijn we toch niet alleen.
X
XXX
BeantwoordenVerwijderenVreselijk meid... Zelf zijn er hier ook de nodige dingen gebeurd tussen vader en moeder en zo doorstralend naar de kinderen. Vader die moeder probeert te vermoorden op mijn jonge leeftijd. Zelf dan teveel gezien en gezwegen. Vader naar tbs en moeder helemaal van het padje af... Ook een huisdier gekregen van vader. Een roodwangetje schildpad en moeders had er uiteraard de grootste hekel aan... Zelf ook teveel moeten missen in de normale opvoeding... Dus zelf maar alles moeten zoeken en uitzoeken en proberen. Vallen en opstaan. Voeding was er wel, maar de opvoeding heb ik veel zelf voor moeten zorgen al vanaf mijn 8ste.... 2 broertjes op sleeptouw moeten nemen.... Moeder die alles met de harde hand deed tot aan doodsbedrijgingen toe. Ze wenste haar eigen kinderen dood waar we zelf bij stonden, recht in ons gezicht en zo heilig mogelijk naar de buitenwereld toe..... 1ding heb ik echt geleerd hier uit en dat is dat niets naar je toe komt. Je zult alles zelf moeten doen en je creëert je eigen geluk. In het verleden waren teveel mensen te veel bezig met struisvogelpolitiek. En daarbij heb ik ook nog add, dus werd zo ook nog eens verkeerd begrepen en aangepakt. Helaas werd dit pas op mijn 18de bekend en dus naar mijn mening meer dan 10jaar te laat. Maar 1ding weet ik zeker. Het is allemaal goed gekomen zelfs na 5jaar straatleven erbij.... Als ik het kan met mijn add, dan gaat het jou zeker lukken. Heel veel sterkte. Tt
BeantwoordenVerwijderenDankjewel. Voor jou heb ik ook veel respect en bewondering, na alles wat je hebt moeten doorstaan. Je mag trots op jezelf zijn.
Verwijderenx Yalisa