Omdat mijn oom boven het café woonde en het in België destijds redelijk "normaal" was om de kinderen mee naar het café te nemen, was ook ik in de weekenden hier te vinden. Omdat het café enkel vaste klanten had waaronder mijn opa en nog enkele familieleden , die ook dagelijks een bezoekje brachten, kenden iedereen mij en had ik eigenlijk altijd een leuke tijd. Zo heb ik al op vroege leeftijd leren biljarten, mocht ik meehelpen achter de bar, kreeg ik drum les van de lokale bandjes maar heb ik ook veel geweld gezien omdat er veel alcohol werd gedronken. Er ontstonden vaak ruzies die eindigden in heftige gevechten. Ondanks dat ik jong was, ben ik eigenlijk nooit bang geweest.. Zelfs niet wanneer mijn ooms of andere familieleden bij het gevecht waren betrokken. Best gek eigenlijk als ik daar nu over nadenk maar op de een of andere manier was ik het gewend en heb ik zelfs een keer "meegevochten"..
Mijn moeder, ik en een andere bekende hadden het café verlaten en zouden wat gaan eten. Onderweg krijgt de persoon die samen met ons was, ruzie met een grote kale man en beginnen te vechten. Mijn moeder liep door en nam mij mee zodat we op veilige afstand stonden. Op het moment dat ik mezelf omdraaide en het gevecht weer zag, werd ik ineens woedend en kon ik er niet tegen om te zien hoe iemand waar ik om gaf in een gevecht was. Wat er in mijn hoofd omging weet ik echt niet, maar ik begon naar het gevecht toe te rennen en sprong zo achterop de rug van de "tegenpartij", klemde mijn armen om zijn nek en begon kracht te zetten. Natuurlijk was ik op mijn 10e alles behalve sterk genoeg om het te kunnen winnen, maar heeft mijn hulp er wel voor gezorgd dat ze stopten met vechten. Nu ik "volwassen" ben en ik terugdenk aan hoe normaal het voor mij was geworden om ruzies en gevechten te zien, vind ik het behoorlijk bizar en alles behalve normaal. Als kind leek dit voor mij heel normaal omdat ik niet anders gewend was en ik echt niet het enige kind was dat in het café zat. Ondanks al het "alcoholmisbruik" en geweld in het café heb ik hier een leuke tijd gehad en was iedereen altijd aardig tegen mij. Toch hoort een kind niet zo vaak in het café te zijn waar vaak vechtpartijen voorkomen en mocht ik zelf ooit een kind krijgen, zou ik dit zelf nooit doen.
Door dit alles wat ik jullie in de afgelopen verhalen heb verteld en nog ga vertellen ben ik wel de persoon geworden die ik nu ben en daarvoor ben ik toch dankbaar. Op jonge leeftijd wist ik al dat het leven teleurstellend kon zijn maar heb me ondanks alles op mijn eigen manier ontwikkeld en veel geleerd. Ook voor de mensen die meelezen en misschien hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt, hoop ik dat jullie weten dat je nooit alleen bent en sterker bent dan je zelf denkt! Voel je vrij om een comment achter te laten, dit kan geheel anoniem en wie weet kun je ook van je afschrijven. Hou vol, ooit gaat de zon weer schijnen.
x Yalisa
bent een schitterende mens en dapper dat je schrijft over dingen waar je een terug blik in geeft. Dat kan soms fijn en soms minder fijn kan zijn en jij er voor kiest om dit met ons te delen. Dat kenmerkt je als een sterke vrouw die haar ervaring heeft getransformeerd naar een persoonlijke groei waarvan je lessen en ervaring hebt geleerd. Inhale the goodshit exhale the bullshit bisoux
BeantwoordenVerwijderenWat mooi weer meis ik merk gewoon dat als ik dit weer lees toch me sommige dingen kan herinneren ook van de vorige verhalen en moet zegge keek toen altijd al tegen je op en was trots je mijn vriendin te noemen en dat is niet veranderd
BeantwoordenVerwijderenZoals je zegt, een kind zou niet zo vaak op café mogen zitten,of in een wereld waar mensen met elkaar communiceren via bier en geweld. Doe iets leerrijk met een kind, drink geen of niet teveel alcohol in bijzijn van een kind, ga wandelen, spelen in een park, ga naar de film, ga zwemmen....speel een gezelschapsspel, maak iets samen, er zijn zoveel andere dingen te beleven! In België en elders is/was dit fenomeen ook wel beter gekend in de 4de wereld... Jammer....
BeantwoordenVerwijderen❤️
BeantwoordenVerwijderen