De beloofde dag van vrijheid

Vorige keer konden jullie lezen dat de bezoeken aan de gevangenis voor mij te emotioneel waren en een te lange nasleep hadden. Dit heeft mij toen doen besluiten, mijn vader niet meer te bezoeken. De druk die mijn vader (on)bewust op mijn schouders legde, door zijn verzoeken in zijn brieven en tijdens onze telefoongesprekken hielden echter niet op. Ook zei hij vaak : "Yalisatje, ik ga nuchter leven en doe dit alleen voor jou maar daar heb ik jou wel bij nodig. Jij bent de reden dat ik blijf proberen". Zijn beloftes om niet meer te drinken en er voor mij te zijn, gaven me stiekem als kind toch hoop, omdat ik van hem hield en ik niets liever wilde dan dat hij "beter" werd. Het werd als het ware in mijn hoofd MIJN taak om hem te helpen.. Hij deed dit tenslotte voor mij, zei hij.

De dag van mijn vaders vrijlating was aangebroken en zijn beloftes en goede voornemens verdwenen al snel als sneeuw voor de zon..

Mijn vader had zijn straf van ongeveer 18 maanden uitgezeten en kwam op vrije voet. Naar dit moment had ik lange tijd uitgekeken omdat ik hem enkele maanden niet had bezocht en hem wel erg miste. Hoewel mijn vertrouwen en geloof in zijn woorden op vele momenten nog ontbrak, hoopte ik dat hij ze waar zou maken en dit de dag zou zijn waarop alles beter zou worden. Helaas had de vrijlating voor mijn vader een hele andere betekenis.

Mijn vader kwam vrij, had anderhalf jaar geen kans gehad om alcohol te drinken en was dus nuchter. Toch was de eerste nuchtere vrije keuze die mijn vader maakte een slechte keuze. Hij koos ervoor zijn "slechte vrienden" van voor zijn detentie op te zoeken en eigenlijk direct zijn oude slechte gewoontes op te pakken. Niet alleen dronk mijn vader nóg meer dan voor zijn gevangenisstraf maar ook zijn interesse in drugs leek toe te zijn genomen. Mijn vader, de alcoholist die ze hadden opgesloten was vrijgekomen en was niet enkel meer alcoholist maar nu ook heroïneverslaafde..

Ondertussen was door dit alles mijn wereldje ingestort.. Mijn verdriet was onbeschrijflijk en het dag in, dag uit, zorgen maken om mijn vader beheerste mijn leven. Hij had me weer teleurgesteld en weer was ik in zijn beloftes getrapt. Maar ik ben ik en ik zette altijd mijn gevoel aan de kant voor hem. De momenten dat ik mijn vader in die periode zag, waren stressvol, verdrietig en hectisch. Stressvol en hectisch in mijn hoofd, verdrietig omdat ik mijn vader langzaam zag veranderen in een afhankelijke, zielige junkie. De momenten dat ik hem zag waren alles behalve prettig en kan ze beter beschrijven als eng en verontrustend. Hij nam me wel eens mee naar zijn "vrienden", zowel mannen als vrouwen, die allemaal drugs gebruikte en vaak in vieze, niet-kindvriendelijke panden verbleven. Vaak wilde ik in deze situaties zo snel mogelijk weer weg en terug naar mijn moeder of oom. Omdat mijn vader vaak toch te ver heen was om logisch na te denken en het hem eigenlijk ook niet veel kon schelen of ik er wel of niet bij was, bracht hij me zonder moeilijk te doen terug. Hij sliep in deze periode vaak op straat en had geen verblijfsplaats. Soms kon hij overnachten in één van de daklozenopvangen in Antwerpen, mits hij genoeg geld had wat vaak niet het geval was. Het beetje geld wat mijn vader overdag bij elkaar bedelde in de stad, werd vaker gebruikt voor drank of drugs dan voor eten of een slaapplek. Ook zorgden de verslavingen van mijn vader ervoor dat het geld van het bedelen niet genoeg was en hij op een andere manier aan geld of drank moest komen. Zijn normen en waarden werden overgenomen door zijn verslavingen die er zoals de vorige keer voor zorgden dat hij ging stelen van mensen of winkels.

Het deed me pijn om mijn papa die nuchter was, in een korte tijd te zien veranderen in iets wat nog erger was dan voorheen en was constant bezig met de gedachten of hij dit extreme gedrag wel ging overleven. Zoals ik al eens ooit eerder schreef, kende het gedrag van mijn vader enkel zwart en wit, geen grijs en dus geen middenweg. Het was alles of niets en zo ook dit keer met zijn heroïneverslaving. Niet alleen zijn uiterlijk maar ook zijn algehele gezondheid ging achteruit.. Wat vele mensen denken te kunnen overzien en voorkomen wanneer ze heroïne gebruiken gebeurde toch.. Ergens is er een moment geweest waarop mijn vader een "vieze" naald heeft gebruikt en hij Hepatitis C heeft opgelopen. Hepatitis C geeft een ontsteking van de lever die ontstaat door besmetting met dit virus. Mensen kunnen ongemerkt besmet zijn en pas na jaren klachten krijgen. Bloedcontact en onzorgvuldig gebruik van drugsspuiten zijn de belangrijkste manieren waarop mensen besmet raken met het hepatitis C-virus.. Het dagelijkse alcoholmisbruik van mijn vader had hier zeer slechte invloed op. Overmatig alcoholgebruik kan er namelijk voor zorgen dat het virus overgaat in onbehandelbare levercirrose wat de dood tot gevolg kan hebben.

Na een korte tijd op vrije voet te zijn geweest werd mijn vader opnieuw opgepakt voor meerdere diefstallen en werd hij "cold turkey" opgesloten.. Nogmaals weg van alle drugs en drank, opnieuw opgesloten tussen vier muren omdat hij wéér was ontspoord. 

Opnieuw zat mijn hoofd vol vragen en emoties die ik niet kon uiten. Al die maanden had ik uitgekeken naar het moment van "belofte" de dag dat hij vrij kwam en de dag dat alles anders zou zijn. Zelfs de 18 maanden alcoholvrij, waren voor hem niet lang genoeg om zijn drang te overwinnen en weer voelde het alsof hij niet genoeg van mij hield om sterk te blijven. De beloften die hij deed hadden geen betekenis voor hem gehad, waar deze voor mij van groot belang waren. 

Mijn vader, mijn eerste grote liefde, de man waarvoor ik door het vuur ging, brak nogmaals mijn hart, zonder er enig berouw om te tonen.